Klimaty górskie wyróżniane były już w najwcześniejszych klasyfikacjach klimatu Polski, gdyż charakteryzują się zupełnie odmiennymi od otaczających obszarów warunkami klimatycznymi. Region gór zajmuje ok. 1/5 obszaru województwa śląskiego. Na zróżnicowanie elementów klimatycznych wpływa najsilniej obszar Beskidu Śląskiego, Żywieckiego oraz w mniejszym stopniu Beskidu Małego.
Podstawową cechą obszarów górskich jest zróżnicowana wysokość i orografia terenu, znacznie modyfikujące lokalne warunki klimatyczne. Charakterystyczne dla tego typu klimatu jest zróżnicowanie warunków klimatycznych pod względem wysokości, czyli strefowość klimatyczna, uwarunkowana głównie spadkiem temperatury powietrza ze wzrostem wysokości.
Dla leżących w obrębie województwa Beskidów, zgodnie z podziałem M. Hessa (1965) wyróżnia się następujące piętra klimatyczne:
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Według Hessa na ilość pięter oraz ich rozkład wysokościowy wpływ mają:
- wysokość masywu nad poziomem morza (mała wysokość ogranicza ilość wyższych pięter),
- masywność gór (im większa, tym wyżej umiejscowione są piętra klimatyczne),
- szerokość geograficzna,
- długość geograficzna,
- wysokość podstawy pasma górskiego (możliwy brak najniższych pięter),
- ekspozycja stoków (na półkuli północnej, piętra klimatyczne stoków południowych położone są wyżej w stosunku do stoków północnych).
Ponieważ klimat to cały zespół zjawisk atmosferycznych, to w obrębie gór zmianom podlegają w różnym stopniu wszystkie elementy meteorologiczne. Zróżnicowanie to jest szczególnie widoczne na mapach przedstawiających przestrzenny rozkład poszczególnych elementów klimatu.
Materiał strony opracowano 24 czerwca 2008 r. Autorzy: Monika Skurczyńska, dr Mieczysław Leśniok
